Selamat Hari Natal dan Selamat Tahun Baru!
Door: Anouk van Drumpt
Blijf op de hoogte en volg Anouk
17 December 2014 | Indonesië, Soerabaja
Weer even een update vanuit Surabaya, er is alweer een maand voorbij gevlogen sinds mijn laatste reisverslag. Dit is onze laatste week in Surabaya, het is echt niet te beschrijven hoe snel de tijd is gegaan.
Even kijken in m’n vorige reisverslag.. Oh ja, de vorige keer waren we net terug uit Malang. De week erna zijn we samen met Indonesische vriendinnen afgereisd naar het zuiden van Java. Hier ligt de Bromo vulkaan. De Bromo is een actieve vulkaan ontstaan in de krater van een dode vulkaan. De laatste uitbarsting dateert uit 2010.
We hebben ’s nachts de berg: Pananjakan beklommen, om de zonsopkomst te zien over de Bromo. Het was ijzig koud daarboven, best wel even een lekkere afwisseling met het klamme weer in Surabaya. Eenmaal boven op de berg was het enorm druk, iedereen wilde natuurlijk een perfecte foto van de zonsopkomst. Rond half vijf kwam de zon achter de bergen tevoorschijn, echt een onbeschrijfelijk mooi gezicht. Omdat het er werkelijk afgeladen was met andere bezoekers zijn we snel naar de krater van de Bromo gegaan. Dat was behoorlijk pittige wandeling door de enorme lavazandverstuivingen en de 250 treden omhoog naar de kraterrand. Eenmaal boven werden we bedwelmd door de zwaveldampen, die opstegen uit de vulkaan. Maar het was allemaal zeker de moeite waard, echt heel gaaf om een actieve vulkaan te zien.
Na nog wat andere natuurgebieden bezocht te hebben rond de Bromo zijn we richting Probolinggo gereden, om te gaan raften. Eenmaal aangekomen begon het keihard te regenen en te onweren. We waren bang dat het niet door kon gaan maar de Indonesiërs zagen geen problemen. Nadat iedereen een passend reddingsvest, een helm en een peddel had gevonden werden we als veevoer achterop een busje geladen. Na 20 minuten door de jungle dachten we dat we er eindelijk waren, maar we moesten zelf nog een half uur door de jungle klimmen om het vertrekpunt te bereiken. Inmiddels was de jungle bijna niet meer te belopen door de zware regenval. Ik was zo blij dat een Indonesische man mij dikwijls staande hield door mij vast te houden aan m’n reddingsvest. De Indonesiërs lopen allemaal op hun blote voeten door de jungle, voor meer houvast. Dat is beter dan mijn gladde Allstars. Na ongeveer een half uur lopen kwamen we eindelijk aan bij het vertrekpunt. Toen we in de boot wilde stappen bleek de boot kapot te zijn.
Gelukkig was er snel een andere boot alleen was toen weer de aggregaat stuk. Natuurlijk werd deze op Indonesische tempo gerepareerd en konden we zo’n anderhalf uur later toch in de boot stappen. Ondertussen was het wel gestopt met regenen en was het zonnetje weer tevoorschijn gekomen. Klaar om te gaan! Snel werd er door de twee gidsen nog de commando’s aangeleerd. Ik had alleen “BOOM” onthouden dat was wanneer je diep in de boot moest gaan zitten omdat het wild zou worden. Nou, wild was het! Zo’n tien kilometer constante snelle stroming, watervallen en grote rotsen. Echt geweldig om te doen! Na nog wat koude kip en rijst als avondmaal, was het tijd voor de 6 uur durende terugreis naar Surabaya.
Het weekend erna waren we uitgenodigd om met een groep Indonesische studenten een berg te beklimmen en daar te kamperen, ergens op het midden van Java. Ik ben de naam even vergeten van het gebergte maar ik zag deze trip niet echt zitten en ik wilde nog heel graag naar Yogyakarta. Joy wilde wel graag mee dus ik besloot Yogyakarta in m’n eentje te gaan ontdekken. Yogyakarta lag wel op de route van het gebergte dus konden we nog wel samen naar Yogyakarta reizen. Yogyakarta (de stad van de sultan) ligt zo’n 350 km van Surabaya. Om wat geld te besparen hebben we ervoor gekozen om met de trein te reizen, in de economy class. Na 5 uur met z’n 5en op een 4-persoonszitplaats te hebben gezeten was ik blij dat we eindelijk in Yogya waren. Het was heel raar om afscheid te nemen van Joy op het station. En toen stond ik daar opeens alleen in Yoga zonder m’n indo maat. Via lonely planet (reisbijbel!) had ik al een hostel geboekt in Yogya, waarbij de kakkerlakken en salamanders all inclusive waren. Ach, primaaaaaaa, ik kan me er niet meer druk om maken. ’s Middags ben ik de stad een beetje gaan verkennen en naar een kunstexpeditie geweest. In de avond had ik een gezellig restaurantje gevonden waar ze de lekkerste pizza hadden die ik in de afgelopen maanden heb gegeten. ’s Avonds besloot ik om ook maar het nachtleven van Yogya in m’n eentje te gaan ontdekken. Via Carol en Gustavo (Braziliaanse vrienden) had ik de tip gekregen om naar Lucifer te gaan, de leukste bar van Yogya. Gelukkig zat deze op loopafstand van m’n hostel. Toen ik de bar in liep hoorde ik opeens “HEY ANOUK” het was een Franse jongen die ik al eerder had ontmoet in Surabaya, hoe toevallig! Die avond heb ik nog wat leuke Indonesiërs en Duitsers ontmoet en zijn we geëindigd in een hele bizarre club..
De volgende dag ben ik met een enorme kater afgereisd naar de Prambanan tempel. Prambanan is het grootste hindoe-tempelcomplex van Indonesië en adembenemend mooi. Ik werd langs alle kanten met tours en packages om de oren geslagen, maar ik ben voor de doe-het-zelf manier gegaan en heb de lokale bus genomen. Een retourtje was maar liefst 0,50 euro. De anderhalf uur durende busrit stond in het teken van het maken van foto’s en verschillende kinderen op m’n schoot. Eenmaal weer terug in hartje Yogya ben ik ’s avonds weer het nachtleven ingedoken met dezelfde Indonesiërs, Franzen en Duitsers. Op zondagavond ben ik Joy gaan ophalen van het station en hebben we onze verhalen uitgewisseld onder het genot van Bintang radler. Om 23:00 uur zou onze trein weer vertrekken naar Surabaya, maar dat werd 01:00 uur ’s nachts. Typisch Indonesisch. Eigenlijk moesten we om 08:00 uur in het ziekenhuis zijn maar aangezien we pas om 06:00 uur in Surabaya zouden aankomen hadden we vrij aangevraagd. Dit was gelukkig geen probleem.
In het ziekenhuis hebben we nu echt alle afdelingen gezien. De afdeling die het meeste indruk op mij heeft gemaakt is toch wel de kinderafdeling. Met zo’n 30 kinderen in een grote zaal, zonder airco, en de geur die er hangt is echt afgrijselijk. 80% van de kinderen die daar liggen hebben kanker. Op woensdag is het ruimtegebrek nog groter omdat dan alle kinderen komen voor chemotherapie.
Vorige week zijn we in het district ‘Dolly’ geweest. De buurt is genoemd naar de Nederlandse ‘Dolly van der Mart’ die hier vóór de Tweede Wereldoorlog een huis van plezier opende. Dit was tot afgelopen juni de grootste hoerenbuurt van heel Zuidoost- Azië. De hoerenstraat van Surabaya is nu gesloten. Maar de ziekte HIV hangt hier nog als een spook boven de hele buurt. Joy en ik hebben in het kader van ons project een instelling bezocht, waar HIV geïnfecteerde zwangere vrouwen een speciaal zorgtraject krijgen voor preventie van mother to child transmission.
Ons project is nu echt bijna af, dat moet ook wel want we gaan aanstaande zaterdag op vakantie. Afgelopen week hebben we al afscheid genomen van onze Braziliaanse vrienden; Carol en Gustavo. Het is echt zo apart dat je in een tijdsbestek van drie maanden zo’n hechte vriendschap kan opbouwen.
Aanstaande zaterdag vliegen we naar Lombok, als we door de douane komen. We hebben namelijk geen paspoort(!) Die ligt nog bij immigratie en krijgen we niet terug voordat we op vakantie gaan. Er zijn nogal wat problemen met het verlengen van ons visum. Immigratie geeft ons hopelijk morgen een kopie van onze paspoorten met een brief met uitleg over de situatie, dat zal volgens hen afdoende moeten zijn dus dat hopen we dan maar.
Als we door de douane komen verblijven we de eerste week op Lombok. Op tweede kerstdag gaan we met de boot naar Bali waar we oud & nieuw gaan vieren en de laatste paar dagen gaan we lekker relaxen op de Gili eilanden. Op 12 januari zijn we weer terug in Surabaya om ons appartement leeg te ruimen en afscheid te nemen van alle mensen hier. Om vervolgens op 15 januari te vertrekken uit Surabaya. Op 16 januari hopen we weer veilig te landen in Nederland.
Vanuit Indonesië wil ik iedereen alvast een hele fijne kerst, en een gelukkig nieuwjaar toewensen!
Selamat Hari Natal dan Selamat Tahun Baru!
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
Tot in 2015!
Even kijken in m’n vorige reisverslag.. Oh ja, de vorige keer waren we net terug uit Malang. De week erna zijn we samen met Indonesische vriendinnen afgereisd naar het zuiden van Java. Hier ligt de Bromo vulkaan. De Bromo is een actieve vulkaan ontstaan in de krater van een dode vulkaan. De laatste uitbarsting dateert uit 2010.
We hebben ’s nachts de berg: Pananjakan beklommen, om de zonsopkomst te zien over de Bromo. Het was ijzig koud daarboven, best wel even een lekkere afwisseling met het klamme weer in Surabaya. Eenmaal boven op de berg was het enorm druk, iedereen wilde natuurlijk een perfecte foto van de zonsopkomst. Rond half vijf kwam de zon achter de bergen tevoorschijn, echt een onbeschrijfelijk mooi gezicht. Omdat het er werkelijk afgeladen was met andere bezoekers zijn we snel naar de krater van de Bromo gegaan. Dat was behoorlijk pittige wandeling door de enorme lavazandverstuivingen en de 250 treden omhoog naar de kraterrand. Eenmaal boven werden we bedwelmd door de zwaveldampen, die opstegen uit de vulkaan. Maar het was allemaal zeker de moeite waard, echt heel gaaf om een actieve vulkaan te zien.
Na nog wat andere natuurgebieden bezocht te hebben rond de Bromo zijn we richting Probolinggo gereden, om te gaan raften. Eenmaal aangekomen begon het keihard te regenen en te onweren. We waren bang dat het niet door kon gaan maar de Indonesiërs zagen geen problemen. Nadat iedereen een passend reddingsvest, een helm en een peddel had gevonden werden we als veevoer achterop een busje geladen. Na 20 minuten door de jungle dachten we dat we er eindelijk waren, maar we moesten zelf nog een half uur door de jungle klimmen om het vertrekpunt te bereiken. Inmiddels was de jungle bijna niet meer te belopen door de zware regenval. Ik was zo blij dat een Indonesische man mij dikwijls staande hield door mij vast te houden aan m’n reddingsvest. De Indonesiërs lopen allemaal op hun blote voeten door de jungle, voor meer houvast. Dat is beter dan mijn gladde Allstars. Na ongeveer een half uur lopen kwamen we eindelijk aan bij het vertrekpunt. Toen we in de boot wilde stappen bleek de boot kapot te zijn.
Gelukkig was er snel een andere boot alleen was toen weer de aggregaat stuk. Natuurlijk werd deze op Indonesische tempo gerepareerd en konden we zo’n anderhalf uur later toch in de boot stappen. Ondertussen was het wel gestopt met regenen en was het zonnetje weer tevoorschijn gekomen. Klaar om te gaan! Snel werd er door de twee gidsen nog de commando’s aangeleerd. Ik had alleen “BOOM” onthouden dat was wanneer je diep in de boot moest gaan zitten omdat het wild zou worden. Nou, wild was het! Zo’n tien kilometer constante snelle stroming, watervallen en grote rotsen. Echt geweldig om te doen! Na nog wat koude kip en rijst als avondmaal, was het tijd voor de 6 uur durende terugreis naar Surabaya.
Het weekend erna waren we uitgenodigd om met een groep Indonesische studenten een berg te beklimmen en daar te kamperen, ergens op het midden van Java. Ik ben de naam even vergeten van het gebergte maar ik zag deze trip niet echt zitten en ik wilde nog heel graag naar Yogyakarta. Joy wilde wel graag mee dus ik besloot Yogyakarta in m’n eentje te gaan ontdekken. Yogyakarta lag wel op de route van het gebergte dus konden we nog wel samen naar Yogyakarta reizen. Yogyakarta (de stad van de sultan) ligt zo’n 350 km van Surabaya. Om wat geld te besparen hebben we ervoor gekozen om met de trein te reizen, in de economy class. Na 5 uur met z’n 5en op een 4-persoonszitplaats te hebben gezeten was ik blij dat we eindelijk in Yogya waren. Het was heel raar om afscheid te nemen van Joy op het station. En toen stond ik daar opeens alleen in Yoga zonder m’n indo maat. Via lonely planet (reisbijbel!) had ik al een hostel geboekt in Yogya, waarbij de kakkerlakken en salamanders all inclusive waren. Ach, primaaaaaaa, ik kan me er niet meer druk om maken. ’s Middags ben ik de stad een beetje gaan verkennen en naar een kunstexpeditie geweest. In de avond had ik een gezellig restaurantje gevonden waar ze de lekkerste pizza hadden die ik in de afgelopen maanden heb gegeten. ’s Avonds besloot ik om ook maar het nachtleven van Yogya in m’n eentje te gaan ontdekken. Via Carol en Gustavo (Braziliaanse vrienden) had ik de tip gekregen om naar Lucifer te gaan, de leukste bar van Yogya. Gelukkig zat deze op loopafstand van m’n hostel. Toen ik de bar in liep hoorde ik opeens “HEY ANOUK” het was een Franse jongen die ik al eerder had ontmoet in Surabaya, hoe toevallig! Die avond heb ik nog wat leuke Indonesiërs en Duitsers ontmoet en zijn we geëindigd in een hele bizarre club..
De volgende dag ben ik met een enorme kater afgereisd naar de Prambanan tempel. Prambanan is het grootste hindoe-tempelcomplex van Indonesië en adembenemend mooi. Ik werd langs alle kanten met tours en packages om de oren geslagen, maar ik ben voor de doe-het-zelf manier gegaan en heb de lokale bus genomen. Een retourtje was maar liefst 0,50 euro. De anderhalf uur durende busrit stond in het teken van het maken van foto’s en verschillende kinderen op m’n schoot. Eenmaal weer terug in hartje Yogya ben ik ’s avonds weer het nachtleven ingedoken met dezelfde Indonesiërs, Franzen en Duitsers. Op zondagavond ben ik Joy gaan ophalen van het station en hebben we onze verhalen uitgewisseld onder het genot van Bintang radler. Om 23:00 uur zou onze trein weer vertrekken naar Surabaya, maar dat werd 01:00 uur ’s nachts. Typisch Indonesisch. Eigenlijk moesten we om 08:00 uur in het ziekenhuis zijn maar aangezien we pas om 06:00 uur in Surabaya zouden aankomen hadden we vrij aangevraagd. Dit was gelukkig geen probleem.
In het ziekenhuis hebben we nu echt alle afdelingen gezien. De afdeling die het meeste indruk op mij heeft gemaakt is toch wel de kinderafdeling. Met zo’n 30 kinderen in een grote zaal, zonder airco, en de geur die er hangt is echt afgrijselijk. 80% van de kinderen die daar liggen hebben kanker. Op woensdag is het ruimtegebrek nog groter omdat dan alle kinderen komen voor chemotherapie.
Vorige week zijn we in het district ‘Dolly’ geweest. De buurt is genoemd naar de Nederlandse ‘Dolly van der Mart’ die hier vóór de Tweede Wereldoorlog een huis van plezier opende. Dit was tot afgelopen juni de grootste hoerenbuurt van heel Zuidoost- Azië. De hoerenstraat van Surabaya is nu gesloten. Maar de ziekte HIV hangt hier nog als een spook boven de hele buurt. Joy en ik hebben in het kader van ons project een instelling bezocht, waar HIV geïnfecteerde zwangere vrouwen een speciaal zorgtraject krijgen voor preventie van mother to child transmission.
Ons project is nu echt bijna af, dat moet ook wel want we gaan aanstaande zaterdag op vakantie. Afgelopen week hebben we al afscheid genomen van onze Braziliaanse vrienden; Carol en Gustavo. Het is echt zo apart dat je in een tijdsbestek van drie maanden zo’n hechte vriendschap kan opbouwen.
Aanstaande zaterdag vliegen we naar Lombok, als we door de douane komen. We hebben namelijk geen paspoort(!) Die ligt nog bij immigratie en krijgen we niet terug voordat we op vakantie gaan. Er zijn nogal wat problemen met het verlengen van ons visum. Immigratie geeft ons hopelijk morgen een kopie van onze paspoorten met een brief met uitleg over de situatie, dat zal volgens hen afdoende moeten zijn dus dat hopen we dan maar.
Als we door de douane komen verblijven we de eerste week op Lombok. Op tweede kerstdag gaan we met de boot naar Bali waar we oud & nieuw gaan vieren en de laatste paar dagen gaan we lekker relaxen op de Gili eilanden. Op 12 januari zijn we weer terug in Surabaya om ons appartement leeg te ruimen en afscheid te nemen van alle mensen hier. Om vervolgens op 15 januari te vertrekken uit Surabaya. Op 16 januari hopen we weer veilig te landen in Nederland.
Vanuit Indonesië wil ik iedereen alvast een hele fijne kerst, en een gelukkig nieuwjaar toewensen!
Selamat Hari Natal dan Selamat Tahun Baru!
★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★★
Tot in 2015!
-
18 December 2014 - 10:33
Oma Van Drumpt En Rinus Vonden Het Prachtig:
Anouk en Joyce wat een geweldig verslag ik heb er van genoten.wij wensen jullie een fijne kerst en een geweldig 2015 .Toch zal ik blij zijn als het 16januari is en wij jullie gezond en wel terug zien dikke zoen oma en rinus
Reageer op dit reisverslag
Je kunt nu ook Smileys gebruiken. Via de toolbar, toetsenbord of door eerst : te typen en dan een woord bijvoorbeeld :smiley
